ชื่อ	วัดศรีอุบลรัตนาราม (ธ)
ที่อยู่
โทรศัพท์	๐ ๔๕๒๕ ๕๕๖๗
โทรสาร
จังหวัด	อุบลราชธานี
อำเภอ	เมืองอุบลราชธานี
ตำบล	ในเมือง

                วัดศรีอุบลรัตนาราม เดิมชื่อวัดศรีทอง เป็นวัดสังกัดธรรมยุตนิกายวัดหนึ่งในจังหวัดอุบลราชธานี สร้างขึ้นเมื่อพุทธศักราช  ๒๓๙๘  ปี เถาะ  จุลศักราช  ๑๒๑๗ ร.ศ. ๗๔ หลังจากสร้างวัดสุปัฏนารามวรวิหารแล้วเสร็จ  ๒  ปีเป็นปีที่ ๕ ในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (ร.๔) <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

                สถานที่ตั้งวัดเดิมเป็นที่สวนของท่านอุปฮาดโท (ต้นตระกูล ณ อุบล) ซึ่งท่านเป็นบิดาของพระอุบลเดชประชารักษ์ (เสือ  ณ อุบล) ซึ่งเป็นกรมการเมืองอุบลราชธานี ท่านเป็นผู้มีจิตศรัทธาอันแรงกล้า ได้บริจาคที่สวนเนื้อที่ประมาณ ๒๕  ไร่ สำหรับสร้างวัดในสงฆ์คณะธรรมยุตนิกาย ซึ่งเป็นค่านิยมของเจ้านายในสมัยนั้น และถือว่าเป็นเกียรติอย่างมากเมื่อได้ถวายที่ดินให้กับคณะสงฆ์ธรรมยุตนิกาย ซึ่งเป็นคณะสงฆ์ใหม่ที่สถาปนาขึ้นในตอนปลายรัชกาลที่ ๓ โดยพระวชิรญาณเถร (ร.๔ เมื่อครั้งทรงผนวช) ในสมัยนั้นมีพระเถระที่สำคัญมาประจำอยู่ที่วัดสุปัฏนาราม ๒รูปคือท่านพนฺธุโล (ดี) และท่านเทวธมฺมี (ม้าว)  พระอุปฮาดโทพร้อมด้วยบริวารและคณะญาติ  ได้ประกอบพิธีกรรมประชุมคณะสงฆ์ และฝ่ายคฤหัสถ์ผู้ใหญ่ในเมืองอุบลราชธานี   มีการกล่าวถวายที่ดินต่อหน้าพระเถระ  ยกให้เป็นสมบัติในพระพุทธศาสนา เพื่อเป็นที่ตั้งวัด ในยามราตรีกาล

ของวันนั้นเกิดนิมิตประหลาดขึ้น  มีแสงสว่างพวยพุ่งขึ้นเป็นสีเหลืองทองภายในบริเวณสวนนั้น จึงได้ถือนิมิตมงคลนี้เป็นการตั้งชื่อวัดว่า วัดศรีทอง

                ฝ่ายคณะสงฆ์อันมี ท่านเทวธมฺมี ( ม้าว )   ได้เข้ามาดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสปกครองวัดศรีทองเป็นรูปแรก    เริ่มการก่อสร้างกุฏิ  วิหาร  ศาลาการเปรียญ เมื่อปีพุทธศักราช  ๒๓๙๘  ท่านพระเทวธมฺมี (ม้าว) รูปนี้  ตามประวัติปรากฏว่าท่านได้เข้าไปรับการศึกษาพระปริยัติธรรม ที่กรุงเทพมหานคร      ตั้งแต่เป็นสามเณร  และได้เป็นสัทธิวิหาริกของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  รัชกาลที่ ๔   เมื่อครั้งทรงผนวชที่วัดบวรนิเวศวิหาร  ความประพฤติและปฏิปทาของท่านเป็นที่ทรงโปรดพอพระราชหฤทัยของรัชการที่ ๔ เป็นอย่างมาก  ท่านได้ถือลัทธิธรรมยุตนิกายสืบสาย   มาตั้งคณะธรรมยุตนิกายที่วัดสุปัฏนาราม  เป็นวัดคณะธรรมยุตนิกายวัดแรกในภาคอีสานกับท่านพนฺธุโล(ดี)  ผู้เป็นอาจารย์  ดังนั้น ท่านพระเทวธมฺมี (ม้าว)   จึงถือว่าเป็นพระเถระผู้มีศักดิ์ใหญ่เป็นที่เคารพยำเกรงแก่บรรดาเหล่าพระภิกษุสามเณร และบรรดาเหล่าข้าราชการกรมการเมืองอุบลราชธานี ตลอดจนประชาชนทั้งหลายในสมัยนั้น  จนในกาลต่อมาท่านจึงเป็นผู้ที่สมควรอย่างยิ่งที่จะคุ้มครองพระแก้วบุษราคัม    อันเป็นพระพุทธรูปล้ำค่าคู่เมืองของชาวอุบลราชธานี

ซึ่งแต่ก่อนได้นำไปซ่อนไว้ เพราะเกรงกลัวเจ้านายผู้นิยมวัตถุโบราณขอไป  หรือยึดเอาไป  ดังนั้นท่านจึงจัดพิธีรับเอาพระแก้วบุษราคัมไว้ในความดูแลของวัดศรีอุบลรัตนารามจนถึงปัจจุบัน